|
| • baza materiałów |
1966 /
79
|
| • publikacje |
96 /
55
|
| • Celestyn Freinet |
73
|
| • kalendarz |
8
|
| • techniki plastyczne |
29 /
141
|
| • kolorowanki |
220
|
| • nasza galeria |
312
|
| • galeria zdjęć |
607
|
| • katalog haseł |
96
|
|
|
| |
|
| | Silny wir powietrzny powstający w burzowej chmurze, najczęściej w postaci kolumny lub leja chmurowego sięgającego od podstawy chmur do powierzchni Ziemi (lub w przypadku trąby wodnej do powierzchni wody). Trąba często bywa otoczona słupem mgły i pyłu unoszonego z powierzcni ziemi i wyrzucanego siłą odśrodkową na boki. W początkowym stadium trąba jest w przybliżeniu pionowa, potem wskutek ruchu chmury macierzystej jej górna część ulega odchyleniu, a czasem nawet oderwaniu. Średnica trąby powietrznej wynosi zazwyczaj poniżej 100 metrów, ale zdażają się i takie, których średnica sięga 2 km. Kierunek ruchu wirowego powietrza najczęściej jest zgodny z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Prędkość wiatru w pobliżu środka trąby określa się na 100 - 150 m/s. Silny wiatr występuje również poza wirem w pasie do około 800 metrów. Trąby powietrzne występują zazwyczaj pojedynczo i mogą trwać od kilkudziesięciu minut do 3 - 4 godzin; mogą w tym czasie przebyć drogę od kilkuset metrów do kilkuset kilometrów. Przejściu trąby towarzyszy chwilowy, lecz bardzo gwałtowny spadek ciśnienia atmosferycznego oraz wyładowania elektryczne, burze, przelotne opady deszczu lub gradu i silne wiatry powodujące duże zniszczenia.
Nie jest znany dokładny mchamizm powstawania trąb powietrznych, wiadomo, że sprzyja temu bliskość frontów atmosferycznych. Trąby występują zwykle w niskich (czasem również w umiarkowanych) szerokościach geograficznych, w ciepłej połowie roku, w masach zwrotnikowo - kontynentalnego lub równikowego powietrza (w USA trąby zwane są tornadami). W Europie trąby pojawiają się rzadko, w Polsce powstawały kilkakrotnie, między innymi w okolicach Rawy Mazowieckiej, Łodzi i Mińska Mazowieckiego.
|
| |
|
| | Drapieżnik z rodziny kotów. Największa dzika populacja występuje w Indiach. Jest świetnym skoczkiem, potrafi dobrze wspinać się i pływać. Podczas polowań wykorzystuje dobrze rozwinięty wzrok i słuch. Posiada miękkie futro w ciemne pręgi.
|
| | Wybrane materiały w naszej bazie: |
| | • wiersze: Wycieczka do ZOO | | | • akademia przedszkolaka - krzyżówki: Tygrys |
| |
|
| | Ssak zaliczany do płetwonogich, występujący głównie w chłodnych morzach kuli ziemskiej. Uchatki cechują się niewielkimi małżowinami usznymi (stąd nazwa), prowadzą dzienny tryb życia w stadach złożonych zarówno z osobników dorosłych, jak i z dorastających młodych. Sierść posiadają gęstą, może być z puchową podściółką, zęby spiczaste, szczególnie kły są silnie rozwinięte (szczególnie u samców). Żywią się rybami, skorupiakami i głowonogami. Mają kończyny o płetwowatym kształcie, przednie o długich palcach bez pazurów, są silnie rozwinięte, będąc głównym narządem ruchu w wodzie (są niezwykle zwinne). W kończynach tylnych, nieco krótszych, środkowy palec jest zakończony pazurem. Kończyny mogą podtrzymywać ciało, jeśli zostaną ułożone pod tułowiem. Dzięki takiej umiejętności uchatka potrafi się zwinnie i stosunkowo szybko poruszać po lądzie oraz wspinać na przybreżne skały. W okresie godowym gromadzą się w stadach na brzegach wysp, najczęściej bezludnych, gdzie samce zbierają harem samic, o które następnie staczają zacięte walki.
|
| |
|
| | Ssak z charakterystycznym jednym lub dwoma garbami na grzbiecie, w których gromadzi zapasu tłuszczu. Dzięki temu potrafi regulować zużycie wody w warunkach gorącego klimatu i jest bardzo odporny na jej brak. Jednorazowo potrafi spożyć jej powyżej 100 litrów, a jednocześnie, jego zapotrzebowanie na wodę jest ponad 3 razy mniejsze niż zapotrzebowanie na wodę człowieka, w tych samych pustynnych warunkach. Pije także wodę słoną. Jest bardzo wytrzymały i silny. Ma charakterystyczną budowę nozdrzy dzięki czemu nie wdycha piasku. Może żyć na terenach piaszczystych. W dużym stopniu udomowiony, ułatwia życie człowiekowi. W stanie dzikim występują jedynie w Azji Środkowej i Australii.
|
| | Wybrane materiały w naszej bazie: |
| | • zabawy i ćwiczenia - zabawy, ćwiczenia, gry ruchowe: Karawana | | | • zagadki: Wielbłąd[1] | | | • zagadki: Wielbłąd[2] |
| |
|
| | Ssak należący do rodziny psowatych. Jego długość kształtuje się w granicach ok. 200 cm (mierząc od nosa do końca ogona), a wysokość w kłębie ok. 90 cm. Najczęstszymi miejscami występowania są tereny górskie oraz równiny Średnia długość życia wilka to okres od 8 do 16 lat. W niewoli żyją dłużej, do 20 lat. Ruja (okres rozrodu) przypada na okres lutego i marca, ciąża trwa ok. 60 - 65 dni. Wilki żyją w stadach (watahach). Bardzo dobrze opanowały one język symboli. Ich komuniikacja w watahach jest bardzo dopracowana: opiera się na odgłosach i pozach, dzięki którym inne osobniki mogą ocenić sytuację w jakiej się w danej chwili znajdują. Warto tu wspomnieć o tym, że zwykle rozmnaża się para alfa czyli para osobników najsilniejszych, przewodzących stadu. Dieta wilków składa się przede wszystkim z mięsa. Stanowią ją zarówno drobne zwierzęta (także ptaki), jak i duże tj. sarny czy łosie. Oprócz mięsa wilki jedzą też m.in. owoce. Obszar, w którym wilki bytują jest bardzo rozległy. W ciągu jednego dnia mogą one pokonywać dziesiątki kilometrów, a prędkość jaką może uzyskać wilk przez krótki okres czasu może dochodzić nawet od 70 - 80 kilometrów na godzinę! Bez wątpienia najlepiej rozwiniętymi zmysłami jest węch oraz słuch. W Polsce sytacja wilków staje się unormowana, jednak gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną. Odstrzały są dopuszczalne tylko w sytuacjach wyjątkowych, jak agresywne zachowanie. Potrzebna jest do tego specjalna zgoda na odstrzał.
|
| |
|
| | Zimozielona krzewinka występująca w Europie, Azji Mniejszej, zachodniej Syberii i północnej Afryce. Należy do niego gatunek wrzos pospolity. Rośnie na nizinach i niższych terenach górskich, w suchych lasach sosnowych, polanach, wyrębach i suchych pastwiskach. Tworzy jednogatunkowe skupiska zwane wrzosowiskami. Osiąga wysokość od 15 do 60 cm, łodygi ma silnie rozgałęzione i gęsto ulistnione. Liście są drobne, kwiaty drobne, najczęściej różowe zebrane w kwaitostan umieszczony na szczycie łodygi. Jest rośliną miododajną, kwitnie w sierpniu i wrześniu. Jako roślina dekoracyjna uprawiana jest w wielu odmianach ogrodowych. Kwiaty wrzosu mają szerokie zastosowanie w medycynie.
|
| |
|
| | Wzniesienie utworzone przez ruchome piaski. Jej widok to atrakcja dla turystów. Przenoszony przez wiatr nisko nad ziemią piasek, przesypuje się tworząc charakterystyczne, jedyne w swoim rodzaju nieregularne formy. Wydmy mogą mieć różne kształty, ich stoki są zwykle asymetryczne, mogą być wędrujące (ruchome) oraz nieruchome, porośnięte przez roślinność. Największe w Europie wydmy wędrujące tworzą się na wybrzeżu słowińskim, na terenie Słowińskiego Parku Narodowego.
|
| | Wybrane materiały w naszej bazie: |
| | • scenariusze zajęć - ogólne: Wydmy | | | • opowiadania: Nie niszczymy wydm | | | • zabawy i ćwiczenia - rozwój mowy i myślenia - zabawy przygotowawcze: Ruchomy piasek | | | • akademia przedszkolaka - krzyżówki: Wydma |
| |
|
| | Zając jest ssakiem zamieszkującym przede wszystkim tereny rolnicze oraz lasy - suche, bez terenów bagiennych i podmokłych. Budowa ciała tych ssaków zadziwia ukształtowaniem. Tylne nogi (skoki) są dłuższe od przednich, a uszy (słuchy) dłuższe od głowy. Trzeszcze czyli oczy zająca są osadzone całkowicie po bokach głowy. Skóra (smuż) pokryta jest kożuchem (turzyca). W zależności od pory roku zmienia się jego gęstość i barwa (przede wszystkim u starszych zajęcy kożuch zimowy jest jaśniejszy i grubszy niż letni). Przeciętna długość zająca to ok. 75 cm, wysokość 30 cm, masa 4 kg. Omyk (ogon zająca) zwykle ma długośc ok. 9 cm, a skoki odpowiednio ok. 20 cm i 35 cm. Są to zwierzęta roślinożerne, żywiące się przede wszystkim trawą i warzywami tj. marchwią, ziemniakami, kapustą, seradelą. Mieszkaniem zająców są płytkie zagłębienia w ziemi tzw. kotlinki (niecki śniegowe). Najlepiej obserwować je wcześnie rano lub wieczorem, wtedy bowiem żerują. Głosy wydawane przez te ssaki można usłyszeć rzadko - praktycznie jedynie w chwilach gdy czują się zagrożone lub są ranne.
|
| |
|
| | Inaczej anemon. Rodzaj z rodziny jaskrowatych, obejmuje około 120 gatunków rosnących głównie na półkuli północnej, w strefie umiarkowanej. W Polsce dziko rosną cztery gatunki: osiągający do 40 cm zawilec gajowy - biało kwitnąca bylina wiosenna, występująca w cienistych lasach; rzadszy od niego zawilec żółty kwitnący później niż pozostałe; zawilec wielokwiatowy o dużych kwiatach, rosnący na ciepłych zboczach oraz zawilec narcyzowy o białych kwiatach, często spotykany w górach. Ostatnie dwa są pod ochroną gatunkową. Wiele gatunków zawilców uprawia się w licznych odmianach jako rośliny ozdobne o różnych barwach kwiatów. Zwykle sadzi się pochodzący z Bliskiego Wschodu zawilec wieńcowy o kwiatach barwy białej, cielistej, czerwonej lub fioletowej - uprawiany na kwiat cięty oraz osiągający 1 metr wysokości zawilec japoński, o kwiatach białych lub różowych.
|
| |
|
| | Ssak żywiący się trawą. Zamieszkuje stepy i sawanny Afryki. Żyje w niewielkich stadach pod wodzą ogiera, czasem stada łączą się w gromady ze strusiami i antylopami gnu. Budową przypomina konia. Posiada charakterystyczne umaszczenie - biało - czarne pasy.
|
| | Wybrane materiały w naszej bazie: |
| | • akademia przedszkolaka - krzyżówki: Zebra |
| |
|
| | Siedzisko bobrów, samodzielnie przez nie zbudowane. Żeremia można spotkać blisko brzegu, są częściowo zanurzone w wodzie. Wejścia do nich znajdują się pod wodą. Żeremia zbudowane są z gałęzi i mułu. Ich konstrukcja tworząca liczne korytarze połączone ze sobą jest bardzo dobrze zabezpieczone i pozwala na przechowanie zgromadzonych na czas zimy zatopionych zapasów.
|
| |
|
| | Teren, który zamieszkują i na którym pracują bobry, najlepsi budowniczowie wśród zwierząt.
|
| |
|
| | Ma twardy spłaszczony od spodu pancerz. Kończyny posiadają po cztery palce. Żółwie żyją do kilkudziesięciu lat. Zamieszkują obszary pustynne i półpustynne. Większość roku przesypiają w swoich norach. Żywią się określonymi gatunkami roślin.
|
| | Wybrane materiały w naszej bazie: |
| | • wiersze: W sklepie zoologicznym |
| |
|
| | Ssak z rodziny krętorogich. Jedyny żyjący do dziś gatunek na obszarze Starego Świata. Zamieszkuje lasy mieszane, w pobliżu zbiorników wodnych, rzek lub bagien. Jest największym dzikim ssakiem zamieszkującym Europę. Długość ciała samca (byka) waha się od 2,5 do 3,5 metra, wysokość w kłębie może dochodzić do 2 metrów. Ciężar największych może wynieść 1000 kg. Samice (krowy) są dużo mniejsze. Żubry mają masywny tułów, o potężnym kłębie, niewielką głowę, na niej krótkie, zagięte końcami ku środkowi rogi. Sierść brunatna, długa szczególnie na bordzie i końcu ogona, czasem z rudawym odcieniem. Żubr jest zwierzęciem typowo leśnym, aktywnym w dzień. Żyje w stadach liczących od kilku do kilkunastu osobników, złożnych z jednego dorosłego byka, krów oraz młodych, czasem również kilku młodych samców. Żywi się trawą, liśćmi, pędami oraz korą, a także ściółką leśną. Samica po 9 - miesięcznej ciąży rodzi jedno młode (cielę). Samce dojrzewają w wieku 2 lat, samice w wieku 4 lat. Żubr żyje około 35 lat. W pierwszej połowie XIX wieku żubry zamieszkiwały lasy Eurazji, ich liczba uległa szybkiemu spadkowi w skutek polowań oraz ograniczania naturalnego środowiska. Do I wojny światowej pogłowie w Puszczy Białowieskiej liczyło tylko 700 sztuk, mimo ochrony gatunku (nałożonej jeszcze w średniowieczu) w 1921 roku padł ostatni osobnik z grupy zamieszkującej ten teren. Na świecie w tym czasie pozostało zaledwie 66 okazów w ogrodach zoologicznych i hodowlach (w tym 6 osobników w książęcej hodowli w Pszczynie oraz poznańskim Ogrodzie Zoologicznym). W 1923 roku z inicjatywy polskiego zoologa Jana Sztolcmana powstało we Frankfurcie Międzynarodowe Towarzystwo Ochrony Żubra. Po II wojnie światowej, w 1952 roku w Polsce rozpoczęto proces restytuowanie tego gatunku w warunkach naturalnych Puszczy Białowieskiej, tworząc stado żyjące na wolności.
Obecnie w Polsce znajduje się 7 ośrodków zamkniętej hodowli żubrów oraz 5 ośrodków hodowli otwartej bądź półotwartej. Ponadto żubry hodowane są w ogrodach zoologicznych i zwierzyńcach. Obecnie na świecie żyje przeszło 3100 żubrów, z czego w Polsce ponad 700, gdzie objęty jest całkowitą ochroną gatunkową.
|
| |
|
| | Owad z rzędu chrząszczy. W Polsce występuje 5 gatunków. Ciało wypukłe i szerokie, o długości 12 - 15 mm, niebieskie, granatowe lub zielonkawe, w mtalicznym połyskiem. Najbardziej powszechnymi gatunkami są żuk leśny oraz żuk gnojak. Pierwszy z nich żywi się odchodami zwierząt, tym samym oczyszczając powierzchnię gleby. Z nawozu formuje kuliste bryłki i zakopuje je jako zapas pożywienia dla larw na głębokość nawet 1 metra. Larwy rodzą się pod koniec lata. Jeśli brakuje nawozu żuki przygotowują pokarm z przegniłych szczątków roślinnych. Można je uznać za sprzątaczy lasu. Żuk gnojak jest częściej spotykany na terenach otwartych niż w lasach, fruwa o zmierzchu. Większy do żuka leśnego, kopie norki, które wypełnia kałem.
Bardzo często na spodniej stronie ciała żuków występują roztocza, które za ich pośrednictwem rozprzestrzeniają się.
|
| |
|
| | Ssak zamieszkujący sawanny Afryki na południe od Sahary. Są obecnie najwyższymi żyjącymi zwierzętami, osiągają nawet ponad 5 metrów, a ciężar ciała może przekraczać nawet 1300 kg. Samice są mniejsze od samców. Na głowie występuje od 2 do 5 porośniętych skórą wyrostków kostnych. Ma bardzo duże oczy, o długich rzęsach. Wyróżnia się bardzo długą szyją, porośniętą krótką, szeroką grzywą. Krótki tułów i bardzo wysokie kończyny - przednie dłuższe od tylnych. Ma żółtawobiałe bądź żółtobrązowe ubarwienie z ciemnobrunatnymi plamami w kształcie wielokątów. Żyrafa żywi się pędami liśćmi, korą i gałązkami drzew (zwłaszcza akacji). Odporna na brak wody. Żyrafy często tworzą stada z antylopami i słoniami, są aktywne tylko w dzień. Objęte ochroną gatunkową, są również hodowane w ogrodach zoologicznych.
|
| | Wybrane materiały w naszej bazie: |
| | • zagadki: Żyrafa |
| | | znalezionych: 96, strona 5 z 5 nowsze - 1 2 3 4 5 - starsze |
|
|
