|
| • baza materiałów |
1966 /
79
|
| • publikacje |
96 /
55
|
| • Celestyn Freinet |
73
|
| • kalendarz |
8
|
| • techniki plastyczne |
29 /
141
|
| • kolorowanki |
220
|
| • nasza galeria |
312
|
| • galeria zdjęć |
607
|
| • katalog haseł |
96
|
|
| Celestyn Freinet uznał ekspresję twórczą za jeden z najważniejszych czynników rozwoju aktywności edukacyjnej dzieci. Uważał on, że swobodna twórczość dziecka - w tym ekspresja artystyczna - budzi w najmłodszych pragnienie wiedzy i odpowiada ich naturalnym potrzebom:
- aktywności,
- radości,
- wyrażania siebie,
- zaspokajania kontaktów społecznych.
Jego zdaniem najbardziej naturalnymi i ulubionymi formami aktywności są:
- rysowanie,
- taniec, ruch, muzyka,
- śpiew,
- swobodna twórczość słowna.
Należy wykorzystać je tak, aby służyły rozwijaniu chęci dziecka do poznawania świata i były tłem do podejmowania przez niego różnorodnych działań edukacyjnych. Walory edukacyjne i rozwojowe ekspresji twórczej są bardzo ważne. Swobodna twórczość dziecka we wszystkich formach ekspresji wyzwala zainteresowania u dzieci, zaspokaja wiele z ich potrzeb psychicznych, pozwala podnieść samoocenę i poczucie wartości. Technika ta pozwala odnieść sukces każdemu dziecku, umożliwia zrealizowanie fantastycznych marzeń. Propagowanie kształcenia postaw twórczych pozwoli wychować ludzi aktywnych, kreatywnych, zdolnych do rozwiązywania problemów.
Zdaniem Freineta należy eksponować różne formy ekspresji twórczej:
- słownej (swobodne teksty, bajki, tworzenie rymów),
- plastycznej (malarstwo, rzeźba, grafika, hafty, ceramika, itp.),
- muzycznej (taniec, tworzenie melodii, rytmów, samorodny teatr, itp.)
- technicznej (kompozycje przestrzenne, majsterkowanie, wykonanie motywów dekoracyjnych, itp.),
- dramatycznej,
- ruchowej.
Ważnym elementem dla swobodnej twórczości jest zadbanie o odpowiednie zaplecze i pomoce dydaktyczne. Dużą rolę odgrywają tu kąciki plastyczne, szafki z narzędziami, instrumenty i przybory do ich konstruowania. Podkreślał wielokrotnie, iż małe dziecko rozwija się i wzbogaca swoją wiedzę przez doświadczenie, działanie i przeżywanie, a nie przez przyswajanie wiadowmości podanych przez nauczyciela.
ŻYWY TEATR
Zdaniem M. Wardęckiego - "Żywy teatr" - jest to "zabawa w inscenizację". Inscenizacja ma charakter samorodny, nie ma ról wyuczonych. Rekwizyty i dekoracje są umowne". Gest, mimika w połączeniu ze słowem, muzyką, piosenką tworzą ciekawy scenariusz dla uczniów, którzy w ten sposób kształcą sprawność i poprawność językową, kształtują postawy emocjonalno - społeczne, integrują się z grupą, stają się bardziej otwarci w komunikacji międzyludzkiej, uczą się pozytywnie myśleć i działać.
Działania pedagogiczne związane z techniką "żywego teatru" uwzględniają:
- czynności motywacyjne poprzez inspiracje plastyczne, muzyczne, techniczne, ruchowe, przeżycia, doświadczenia własne, jak również poezję, opowiadanie twórcze, swobodny tekst, itp.
- rozmowę na temat wybranego tematu, problemu, zagadnienia w celu przygotowania prac związanych ze scenariuszem przedstawienia,
- podział prac i ról, omówienie w grupach planu działań,
- przygotowanie rekwizytów do przedstawienia,
- "żywy teatr" (swobodny tekst mówiony), prezentację scenariuszy przez poszczególnych uczniów, grupę lub cały zespół z zastosowaniem elementów dramy.
Główne cele dramy:
- kształcenie wrażliwości uczniów,
- doskonalenie umiejętności rozmowy o uczuciach własnych, wewnętrznych przeżyciach, stanach, lękach, kłopotach, radościach,
- wyrażanie stanów psychicznych, uzewnętrznianie uczuć,
- kształcenie określonych zachowań społecznych,
- eliminowanie negatywnych zachowań wynikających z charakteru dziecka,
- uświadomienie własnej indywidualności przy jednoczesnym poszanowaniu odrębności innych, panowanie nad emocjami, koncentracja, współdziałanie w grupie,
- doskonalenie mimiki, ekspresji, operowania ciałem,
- rozwijanie fantazji, pobudzanie aktywności.
Dzieci bawiąc się wchodzą w określone role, wczuwają się w różne postacie. Wyrażają swoje uczucia, myśli oraz rozwijają wyobraźnię i fantazję. Teatrzyk samorodny pozwala dzieciom realizować marzenia. Wyrabia umiejętność współdziałania i pracy w grupie. |
|
|
|
