|
| • baza materiałów |
1966 /
79
|
| • publikacje |
96 /
55
|
| • Celestyn Freinet |
73
|
| • kalendarz |
8
|
| • techniki plastyczne |
29 /
141
|
| • kolorowanki |
220
|
| • nasza galeria |
312
|
| • galeria zdjęć |
607
|
| • katalog haseł |
96
|
|
CEL OGÓLNY:
• rozwijanie wyobraźni muzycznej;
• poznanie nowej piosenki.
CELE SZCZEGÓŁOWE:
Dziecko:
• wykonuje ciekawe improwizacje ruchowe
• reaguje na zmiany dynamiki i tempa
• wykonuje układ ruchowy do piosenki
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
1. Nauczycielka zwraca się do dzieci siedzących blisko instrumentu.
- Za chwilę usłyszycie utwór, który opowiada o wietrze. Uważnie posłuchajcie. Później powiecie mi jaki jest ten wiatr.
Utwór prezentowany przez prowadzącą powinien mieć zróżnicowane tempo i dynamikę.
Nauczycielka tak kieruje wypowiedziami dzieci, aby uzyskać od nich określenia:
• muzyka grana cicho - lekki, słaby wietrzyk
• muzyka grana głośno - wichura, porywisty wiatr
• głośne akordy - trąba powietrzna
2. Zabawa ruchowa Jesteśmy wiatrem.
Każde dziecko trzyma w ręce kolorową wstążkę. Wykonuje dowolne improwizacje ruchowe do muzyki.
3. Zabawa Wiatr doskonaląca aparat mowy.
Nauczycielka wykonuje utwór stosując często zmiany tempa i dynamiki.
Dzieci zamieniają się w "wiatr". Kołyszą rękami w dowolne strony z równoczesnym wypowiadaniem głosek "szsz...".
Muzyka grana piano, spokojnie - płynne ruchy, głoski "szsz" wypowiadane cicho.
Muzyka grana forte - energiczne ruchy, głoski "szsz" wypowiadane głośno.
4. Słuchanie piosenki Jesienny wiatr w wykonaniu prowadzącej.
B. Forma: Jesienny wiatr
1. Kto porwał chustkę mamie,
kto ciągle za oknem śpiewa,
kto goni ciemne chmury,
kto stącił liście z drzewa?
Ref: To pewnie wiatr,
jesienny wiatr
piosenkę nam zanucił.
Zatańczyć chciał
lecz nie miał z kim
więc bardzo się zasmucił.
2. Nie martw się wietrze, nie martw,
chętnię zatańczę z tobą.
Powirujemy razem
nad lasem, polem, wodą.
Ref: To pewnie wiatr... |
|
5. Rozmowa na temat treści i charakteru melodii.
6. Próby zaznaczania pierwszej miary taktu i określenia metrum. Utrwalenie pojęć zwrotka i refren. Nauczycielka gra melodię piosenki. Kiedy dzieci słyszą jej refren unoszą prawą rękę w górę.
7. Nauka refrenu piosenki poprzez:
- jego recytację
- śpiew z podziałem na grupy
- mruczenie słów gdy nauczycielka podniesie rękę. |
|
|
|
